พระสงฆ์สอนให้คนอื่นปรองดองสามัคคี มีเมตตา แต่ว่าปัจจุบันพระสงฆ์ขัดแย้งกันเอง เห็นอยู่หลายสำนัก แม้แต่วัดเดียวกัน พระสงฆ์ทำไมต้องมีการอิจฉากัน ชิงดีชิงเด่นกันด้วย ทำไม...? แล้วจะให้ชาวโลกปรองดองกันได้อย่างไร?

ดิฉันว่า พระสงฆ์ก็คือสมมุติสงฆ์ ไม่ใช่พระอริยเจ้า มีปัญญาดี มีศีล 227 ข้อ แต่จริง ๆ แล้วไม่รู้ทำได้กี่ข้อ คิดเสียว่าเป็นธรรมดาของคนก็แล้วกันนะ อย่าไปซีเรียส ถือว่าท่านเป็นศาสนทายาท สืบทอดพระพุทธศาสนา นำคำสั่งสอนของ องค์สมเด็จพระพุทธเจ้า มาสั่งสอนเรา แต่จะสอนตัวเองได้หรือไม่ก็แล้วแต่ท่านนะ พระสงฆ์ที่ท่านพยายามเอาชนะกิเลศก็มีอยู่ไม่น้อย ท่านก็จะไปปลีกวิเวก หาวิมุตติ อยู่ตามป่าเขา คนบ้านเรา ๆ ก็มักจะตามไปรบกวนท่าน ไกลเท่าไร ทางยากเพียงใดก็ดั้นด้นไป เราเป็นคนธรรมดา ก็เลือกเอาสิ่งดี ๆ ที่ท่านสอน ไม่ต้องเอาอย่างท่านก็ได้ เห็นตัวอย่างแล้ว ก็คิดว่าท่านแสดงธรรมให้เราดู ให้เห็นว่านี่คือธรรมมะ หรือธรรมชาติ นี่คืออนิจจจัง

พระสงฆ์ท่านออกจากเรือนมาบวช ก็ถือว่าท่านเสียสละมากนะ ใครทำได้อย่างท่านบ้าง ดูข้อดีที่ท่านมีดีกว่า ข้อเสียที่เราเห็นถือว่าท่านแสดงธรรมก็แล้วกัน

ท่านให้ธรรมทานแก่สาธุชน แต่บางครั้งท่านไม่ให้อภัยทานแก่พระสงฆ์ด้วยกัน ส่วนอามิสทานท่านรับตลอด ไม่ค่อยจะได้ให้(ไม่รวมทั้งหมดนะคะ เป็นบางท้องที่)

ได้ฟังรายการธรรมมะจากมจร.ทาวสถานีวิทยุ มีพระอาจารย์สองรูปที่ดำเนินรายการ ท่านบอกว่าเวลาที่ท่านไปบรรยายธรรมมะตามโรงเรียน ท่านรู้สึกดีใจที่ได้ทำบุญด้วยการให้ธรรมะเป็นธรรมทาน ท่านได้รับค่าวิทยากรบรรยาย ท่านรับแล้ว ท่านก็บริจาคกลับคืนให้แก่โรงเรียน ถือว่าท่านได้ทำบุญสองต่อ เป็นทานบารมี ซึ่งเป็น หนึ่งในบารมี 10 ทัศ ได้รับทราบแล้ว และขออนุโมทนากับพระอาจารย์ทั้งสองรูป เป็นอย่างยิ่ง นี่คือตัวอย่างของพระดี ๆ ที่มีแต่ให้ ไม่ไช่ได้แต่รับ ที่เราไม่ค่อยได้รับทราบกัน

เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่ เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง ฯ พุทธทาสภิกขุ.